من و زندگی

من

+ 

تو

=

ما

این معادله نشان می‌دهد که چرا ریاضیات انتزاعی ترین موجودیت جهان است.

دیدم که در آغوش یار آرام خوابیدی ولی

من در بغل زانوی غم دارم حسادت می‌کنم

تو زندگیم اشتباه زیاد داشتم.

یکی بدترین.

یکی عجیب ترین.

یکی بچه گانه ترین.

.

.

.

از همشون هم پشیمونم.

جز تو

تو زیباترین اشتباه منی.

حسادت می‌کنم 

به چشمانی که تو در امتداد نگاهش ایستاده‌ای.

و

به ایستاده‌ای که تو را انتظار می‌کشد.

که من عمریست

منتظر ایستاده ام به راهی در امتداد نگاهت.

باز هم خیال می‌بافم

که ببافم گیسوانت را

رقص گیسوی تو در باد مجنون می‌کند مرا

ولی

لمس گیسوان تو دیگر حکایتی است.

تولد سطل آشغال منزلمان، روزیست که پر شود!!!

برگرفته از مجموعه داستان‌های کوتاه "روزی که من عاقل شدم" نوشته آقای هادی همایون فر